TELEGRAPH Gallery – Olomouc, solo exhibition by Mateusz Dabrowski – ABSOLUTELY NOTHING; 16/09 – 23/09/22; curator: Zbyněk Janáček; Foto: Vendula Burgrová;

ABSOLUTELY NOTHING Material: steel, engines, power supplies, aluminium, Japanese tissue paper; Dimension: 750 x 200 x 250 cm; Date: 2022

Absolutely Nothing

Telegraph Gallery, Jungmannova 3, Olomouc
16/09 – 23/09/2022
curator: Zbyněk Janáček

In ABSOLUTELY NOTHING we immediately notice the contrast. The contrast of the steel black structure, built by simple means, emphasizing the severity of the means, and at the same time creates something natural, objectively nice, aesthetically pleasing not only visually but also mentally. At first one notices the mechanical oppressiveness of forcing movement by means of simultaneous operation of motors, reinforced by repetitive sound. Organic movement is induced by an artificial mechanism created for this. The movement is triggered by a wave, which is inevitably associated with the movement of waves on the sea, it is very emotional, even sentimental, but not pretentious, it is something more. The existence of something organically ephemeral and elusive, a movement that is infinite and constantly changing. The waving tissue paper has a materiality as delicate as skin. Entering a contemplative state, the oppressiveness noticed at first becomes less important. What was interesting then as a whole, we now isolate fragments and details. The industriality of the object, the construction and mechanics have over time subordinated to subtlety and delicacy. Now only changes are visible. The provocative title reaches consciousness. “Absolutely Nothing”, this is the very state that can be experienced when looking towards the sea, when one feels emptiness, exists only here and now, when only the senses work.

—————————————————————————————————————–

W ABSOLUTELY NOTHING od razu zauważamy kontrast. Kontrast stalowej czarnej konstrukcji, zbudowanej prostymi sposobami, podkreślającej surowość środków, a zarazem tworzy coś naturalnego, obiektywnie ładnego, estetycznego nie tylko wizualnie ale też mentalnie. W pierwszej chwili dostrzega się mechaniczną opresyjność wymuszenia ruchu za pomocą symultanicznej pracy silników, wzmocnione repetytywnym dźwiękiem. Organiczny ruchu wywołany jest przez sztuczny mechanizm do tego stworzony. Ruch wyzwala fala, która nieuchronnie kojarzy się z ruchem fal na morzu, ma charakter bardzo emocjonalny, wręcz sentymentalny, ale nie pretensjonalny, jest czymś więcej. Zaistnienie czegoś organicznie ulotnego i nieuchwytnego, ruchu nieskończonego i nieustająco zmiennego. Falująca bibuła ma materialność delikatną jak skóra. Wchodząc w stan kontemplacyjny, opresyjność zauważona z początku staje się mniej ważna. To co było interesujące wtedy jako całość, teraz wyodrębniamy fragmenty i detale. Industrialność obiektu, konstrukcja i mechanika z czasem podporządkowała się subtelności i delikatności. Teraz widać jedynie zmiany. Dociera do świadomości prowokacyjny tytuł. „Absolutely Nothing”, to jest właśnie ten stan, którego można doświadczyć patrząc w stronę morza, kiedy odczuwa się pustkę, istnieje tylko tu i teraz, kiedy pracują jedynie zmysły.

KODA – a duo of two artists; Michał Kołodyński and Mateusz Dąbrowski, who have been realising spatial projects for several years, mainly based on objects, sculptures and installations.

coda [pronounced koda] (PWN dictionary)

• “the ending of musical compositions containing a concise repetition of the main themes”.
• “the ending of a literary work or a story of some kind, being a summary of them”.

KODA material: steel; dimension: 550 x 250 x 250 cm; 2022

The sculpture concept was the first stage of the KODA project.
Our idea was to create a light openwork form that dialogues with the organic, natural surroundings. In the model-making process, using steel wire, the sculpture’s character oscillated around a coherent and open arrangement of soft and dynamic directions, imitating the scattered movement circulating around the sculpture’s centre.
The destination of the sculpture became the centre of a large garden.
The coda achieved an ephemeral and ephemeral expression referring to biological and industrial reality.

——————————————————————————–

Koncepcja rzeźby była pierwszym etapem projektu KODA.
Naszym założeniem było stworzenie lekkiej ażurowej formy, która dialoguje z organicznym, naturalnym otaczeniem. W procesie tworzenia modeli, przy wykorzystany stalowego drutu, chrakter rzeźby oscylował wokół spójnego i otwartego układu miekkich i dynamicznych kierunków, imitujących rozrzucony ruchu krążący wokół centrum rzeźby.
Miejscem docelowym rzeźby stał się środek ogrodu o dużej powierzchni.
Koda osiągnęła efemeryczną i ulotną ekspresję nawiązującą do rzeczywistości biologicznej i industrialnej.

CENTRE series
Images of the centre are created around an issue related to the adopted point of reference.
It organises space and surroundings and at the same time disrupts the ordered structure of the image.

I find the point of reference intuitively and it is not always clear at first glance.
Disrupting this uniformity, I introduce sections or lines drawn at a different angle to the directional ones forming the grid.

The reference point is a symbolic centre, but also a suggestion of another dimension and movement.

konkret & angelehnt konkret: Malerei aus Polen – Objekte aus NRW,

Association for Contemporary Art/Ruhr Area e.V., Oberhousen, Germany.

02.07.2023 – 20.08.2023

In 2010, the Altenberger Kunsthalle of the Verein für aktuelle Kunst/Ruhrgebiet (VfaKR) hosted an exhibition as part of the SCENE UNGARN IN NRW cultural festival that attracted attention beyond the borders of Oberhausen. It was entitled “Non-figurative painting: Ruhr area meets Hungary”. Works by a total of eight artists were presented.

In 2023, the VfaKR exhibition programme will once again focus on a project with works by representatives from an Eastern European country (Poland) and North Rhine-Westphalia (NRW). Twelve Polish painters and ten sculptors/object artists from NRW have been invited to take part in a dialogue.

From 1983 to 2018, national and international participants met in our eastern neighbouring country under the leadership of Polish art historian Bozena Kowalska for annual symposia dedicated to concrete art. Due to the relevance of this art movement in Poland, those responsible at the VfaKR came up with the idea of inviting Polish concrete painters and juxtaposing their selected wall works with three-dimensional objects/plastics/sculptures by NRW artists. The unifying element of all the works on display is their obvious categorisation in a concrete/leaning concrete art context.

The following Polish artists are taking part in the exhibition: Mateusz Dąbrowski, Andrzej Gieraga, Jerzy Kałucki, Mieczysław Knut, Michał Misiak, Janusz Orbitowski, Jan Pamula, Urszula Ślusarczyk, Anna Szprynger, Tadeusz Gustaw Wiktor and Olga Ząbroń.

Fortunately, the Jerke-Museum-Recklinghausen, a museum of contemporary Polish art, has made some works from its extensive collection available for this binational group exhibition. Daniel Roy, who has run a gallery specialising in constructive-concrete art since 2001, has also kindly lent works for the Oberhausen exhibition.

Represented from NRW are: Michael Cleff, Brigitta Heidtmann, Doris Kaiser, Dagmar Lutz, Ekkehard Neumann, Christiane Rasch, Götz Sambale, Norbert Thomas, Martina Urmersbach and Alexander Voß.

It is planned to document the exhibition in a catalogue.

Wilfried Darlath

—————————————————————————————————————–

W 2010 roku w Altenberger Kunsthalle należącej do Verein für aktuelle Kunst/Ruhrgebiet (VfaKR) odbyła się wystawa w ramach festiwalu kulturalnego SCENE UNGARN IN NRW, która przyciągnęła uwagę nie tylko mieszkańców Oberhausen. Była ona zatytułowana “Malarstwo niefiguratywne: Zagłębie Ruhry spotyka Węgry”. Zaprezentowano prace ośmiu artystów.

W 2023 roku program wystawienniczy VfaKR ponownie skupi się na projekcie z pracami przedstawicieli kraju Europy Wschodniej (Polski) i Nadrenii Północnej-Westfalii (NRW). Do udziału w dialogu zaproszono dwunastu polskich malarzy i dziesięciu rzeźbiarzy/artystów-obiektów z Nadrenii Północnej-Westfalii.

Od 1983 do 2018 roku krajowi i międzynarodowi uczestnicy spotykali się u naszych wschodnich sąsiadów pod przewodnictwem polskiej historyczki sztuki Bożeny Kowalskiej na corocznych sympozjach poświęconych sztuce konkretnej. Ze względu na znaczenie tego ruchu artystycznego w Polsce, osoby odpowiedzialne w VfaKR wpadły na pomysł zaproszenia polskich malarzy betonu i zestawienia ich wybranych prac ściennych z trójwymiarowymi obiektami/plastikami/rzeźbami artystów z NRW. Elementem jednoczącym wszystkie prezentowane prace jest ich oczywista kategoryzacja w kontekście sztuki konkretnej/czystego betonu.

W wystawie biorą udział następujący polscy artyści: Mateusz Dąbrowski, Andrzej Gieraga, Jerzy Kałucki, Mieczysław Knut, Michał Misiak, Janusz Orbitowski, Jan Pamuła, Urszula Ślusarczyk, Anna Szprynger, Tadeusz Gustaw Wiktor i Olga Ząbroń.

Na szczęście Jerke-Museum-Recklinghausen, muzeum współczesnej sztuki polskiej, udostępniło kilka prac ze swojej bogatej kolekcji na tę dwunarodową wystawę zbiorową. Daniel Roy, który od 2001 roku prowadzi galerię specjalizującą się w sztuce konstrukcyjno-betonowej, również uprzejmie wypożyczył prace na wystawę w Oberhausen.

Z NRW reprezentowani są: Michael Cleff, Brigitta Heidtmann, Doris Kaiser, Dagmar Lutz, Ekkehard Neumann, Christiane Rasch, Götz Sambale, Norbert Thomas, Martina Urmersbach i Alexander Voß.

Planowane jest udokumentowanie wystawy w katalogu.

Wilfried Darlath

FROZEN WAVE, material: steel mesh; dimension: 200 x 100 x 85 cm; 2022

International Geometric Art | Międzynarodowa Sztuka Geometryczna

Connection Bożena

Syker Vorwerk – Center for Contemporary Art
03.06.2022 – 28.08.2022

The exhibition “Connection Bożena” includes works of geometric abstraction by 46 artists from various European countries, most of them from Poland and Germany. All invited artists belong to the group that met every September for the “Plein Air for Artists Using the Language of Geometry,” which Polish art historian, theorist and critic Dr. Bożena Kowalska (*1930 in Warsaw) organized and led for 36 years. Due to its long 36-year history, a total of more than 180 artists of different generations have participated in the meetings.

The last 10 meetings from 2009 to 2018 at the Radziejowice Palace. In 2021 there was a large group exhibition entitled “The Language of Geometry. Persistence of Art” with the participation of 56 participants at the Municipal Gallery of Contemporary Art BWA in Katowice.

Now, at the invitation of the Syker Vorwerk – Center for Contemporary Art, an international exhibition of Radziejowice symposia participants is taking place again – for the first time outside Poland, in Germany. The project was organized in consultation with Dr. Bozena Kowalska. Forty-six female artists of different generations from Europe and the USA responded to her invitation to participate.

The curators are art historian and art director of Syker Vorwerk, Nicole Giese-Kroner together with German artist Martin Voßwinkel, who has regularly participated in symposia in Radziejowice since 2015

_________________________________________________________________________________________________________________________

Wystawa “Connection Bożena” obejmuje prace abstrakcji geometrycznej 46 artystów z różnych krajów Europy, w większości z Polski i Niemiec. Wszyscy zaproszeni artyści należą do grupy spotykającej się co roku we wrześniu na “Plenerze dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii”, który polska historyk, teoretyk i krytyk sztuki dr Bożena Kowalska (*1930 w Warszawie) organizowała i prowadziła przez 36 lat. Dzięki długiej 36-letniej historii w spotkaniach wzięło udział łącznie ponad 180 artystów różnych pokoleń.

Ostatnie 10 spotkań odbyło się w latach 2009-2018 w Pałacu Radziejowice. W 2021 roku odbyła się duża wystawa zbiorowa “Język geometrii. Trwałość sztuki” z udziałem 56 uczestników w Miejskiej Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach.

Teraz, na zaproszenie Syker Vorwerk – Centrum Sztuki Współczesnej, międzynarodowa wystawa uczestników radziejowickich sympozjów odbywa się ponownie – po raz pierwszy poza Polską, w Niemczech. Projekt został zorganizowany w porozumieniu z dr Bożeną Kowalską. Na jej zaproszenie odpowiedziało czterdzieści sześć artystek różnych pokoleń z Europy i USA.

Kuratorkami są historyczka sztuki i dyrektorka artystyczna Syker Vorwerk, Nicole Giese-Kroner wraz z niemieckim artystą Martinem Voßwinkelem, który od 2015 roku regularnie uczestniczy w sympozjach w Radziejowicach.

KURēN has a structure of multi-element blocks that build a vertical column, and reacts to the piecemeal movement of these elements, which seems to make it very unstable.
The original concept for the object was to create a column with a regular structure, built from multiple blocks. The modules were to be superimposed perpendicularly on each other, and their thickness was to regularly decrease or increase their proportions relative to each other, creating something like a tall heat sink. I covered each component with black or gray felt, which I then combed with a wire brush, creating an animal hair effect to give the object a wilder feel. As I worked, I began to intuitively rearrange the blocks, shifting them irregularly relative to the center to create the impression of an unstable structure that might topple over.

KURēN is an object from the GENERATORS series
GENERATORS have a hidden history, not directly derived from myth, but inspired by mythology. The magic of the artifact is a myth passed on to the next generation referring to the spirit of societies. The object is between its physicality and meta history, between body and spirit, reality and imagination. It reminds us of different times, other cultures and customs. Changing generations savage the memory of their ancestors, leaving traces in language and objects that build identity but are also a burden.

KURēN material: pcv, felt; dimensions: 250 x 50 x 50 cm; 2022

detail: COLUMN: material: felt, mdf, engine; demention: 300 x 100 x 50 cm; 2020

COLUMN
A slow rotating motion pulls a large sheet of dangling white felt, falling to the ground, wiping the dirt from the floor. The pulled felt makes a distinctive sound.

INTO THE OZ

“The minute according to you lasts as long as you think it does”. – “The First Three Minutes” by Steven Weinberg

The beginning of his work on the INTO THE OZ series was to reach for his sketches, drawings and designs, which were based on photographs of objects and events in space. These are usually images showing some moment of fantastic physical and chemical reactions. It was a process based on processing, simplifying, combining elements, composing apparent symmetries, maintaining artefacts that mimic the structure of small elements. It was important to me to modify shapes that were quite legible in perception into sign-like and abstract forms, in which I was keen to incorporate that primordial charge of events, of a time-stopped reaction that lasts for fractions of seconds. By detaching myself from reference sources, I was able to perceive in them shapes reminiscent of forms from the environment.
The cycle INTO THE OZ, came about as a result of a sense of some kind of continuity…. These were moments of frequent listening to composers of contemporary music, such as Feldman and Xenakis, as well as ambient and techno music, which I was discovering at the time. This is also why the theme of fluo colour appeared in the works, and the vibrating movement of the sign itself as well as around it. In retrospect, I identify this work as a journey inwards, inside myself. The INTO THE OZ series of prints was created in a very short time, for no particular reason, with a sincere joy and focus around the work.

The title INTO THE OZ naturally refers to the book by Lyman Frank Baum, an exotic childhood story touching on the problems of growing up, deepening self-awareness through experiences that define who we become and who we are.

___________________________________________________________________________________________________________________

„Minuta według ciebie trwa tak długo jak ci się wydaje” – “Pierwsze Trzy Minuty” Steven Weinberg

Początkiem pracy nad cyklem INTO THE OZ było sięgnięcie po swoje szkice, rysunki i projekty, które powstały na bazie zdjęć obiektów i zdarzeń w przestrzeni kosmicznej. Zazwyczaj są to obrazy ukazujące jakiś moment fantastycznych reakcji fizyczno-chemicznych. To był proces oparty na przetwarzaniu, upraszczaniu, łączeniu elementów, komponowaniu pozornych symetrii, zachowując artefakty imitujące strukturę drobnych elementów. Ważne było dla mnie modyfikowanie kształtów dość czytelnych w odbiorze w formy znakowe i abstrakcyjne, w których zależało mi by uwzględnić ten pierwotny ładunek zdarzeń, zatrzymanej w czasie reakcji, która trwa przez ułamki sekund. Odcinając się od źródeł referencyjnych, mogłem dostrzec w nich kształty przypominające formy z otoczenia.
Cykl INTO THE OZ, powstał w efekcie poczucia jakiegoś dalszego ciągu.. To były momenty częstego słuchania kompozytorów muzyki współczesnej, jak Feldmana i Xenakisa, jak również muzyki ambientowej i techno, wówczas przeze mnie odkrywanej. To też dlatego pojawił się w pracach temat koloru fluo, drgającego ruchu w obrazie jak i wokół niego. Cykl grafik INTO THE OZ powstał w bardzo krótkim czasie, bez konkretnej przyczyny, ze szczerą radością i skupieniem wokół pracy.

Tytuł INTO THE OZ naturalnie nawiązuje do książki Lymana Franka Bauma, egzotycznej historii z dzieciństwa poruszającej problemy dotyczące dorastania, pogłębiania samoświadomości poprzez drogą doświadczeń, które definiują to kim się stajemy, kim jesteśmy.

INTO THE OZ serie, 100 x 50 cm, serigraphy on paper, 2020

design Mateusz Machalski

Bardo (skt. antarabhava; Wylie: bar do) – literally translated is an intermediate state. A Tibetan Buddhist term for any transitional state of existence: life, meditation, sleep, death. Most commonly used to refer to the intermediate state between death and subsequent birth.

The artistic and research project Bardo, led by Mateusz Dąbrowski and Jakub Wróblewski since 2013, refers to popular terms from the borderline of science and intellectual fashions during successive instalments. The artists have developed a particular model of collaboration. They always create two autonomous projects, connected by the exhibition space and the leitmotif.

__________________________________________________________________________________________________________

Bardo (sanskr. antarabhava; Wylie: bar do) – w dosłownym tłumaczeniu stan pośredni. Tybetański termin buddyjski oznaczający dowolny przejściowy stan egzystencji: życie, medytację, sen, śmierć. Najczęściej używany w odniesieniu do stanu pośredniego między śmiercią a kolejnymi narodzinami.

Projekt artystyczno-badawczy Bardo, prowadzony przez Mateusza Dąbrowskiego i Jakuba Wróblewskiego od 2013 roku, w kolejnych odsłonach odwołuje się do popularnych terminów z pogranicza nauki i intelektualnych mód. Artyści wypracowali specyficzny model współpracy. Tworzą zawsze dwa autonomiczne projekty, połączone przestrzenią wystawienniczą i motywem przewodnim.

Bardo Embodiment instalation, materials: lightbox, plexiglass, engines; dimension: 650 x 600 cm; 2019

.

BARDO vol3 EMBODIMENT / Mateusz Dąbrowski, Jakub Wróblewski

SALON AKADEMII GALLERY

01/03 – 08/03/2019

curator: Julia Harasimowicz

Bardo (skt. antarabhava; Wylie: bar do) – literally translated is an intermediate state. A Tibetan Buddhist term for any transitional state of existence: life, meditation, sleep, death. Most commonly used to refer to the intermediate state between death and subsequent birth.

The artistic and research project Bardo, led by Mateusz Dąbrowski and Jakub Wróblewski since 2013, refers to popular terms from the borderline of science and intellectual fashions during successive instalments. The artists have developed a particular model of collaboration. They always create two autonomous projects, connected by the exhibition space and the leitmotif. Embodiment is the third instalment of the series, created after a six-year break from showing the previous one. The title of the latest presentation, which is not fully translatable, can be widely translated as embodiment or embodiment.

The show at the Academy Salon is a summary not so much of the project itself, but above all of the two artists’ recent formal explorations, which have allowed them a new quality of interpretation of the chosen slogan. More than intellectual analysis, they are more concerned with the audience’s affective contact with the resulting works.

Mateusz Dąbrowski continues his search for movement and technique. The artist’s starting point is a reflection on the nature of technology, in which he tries to go beyond thinking in terms of nature-culture oppositions and looks for universal commonalities. He focuses on the meaning of the term embodiment and embodiment itself, and analyses the possibility of translating ideas into matter.

Jakub Wróblewski explores the issue of embodiment through an interactive VR experience. The result of his reflections is a play with the almost classic transhumanist fantasy of life extension through the virtual world. The artist refers to the genesis of the project, the Tibetan bardo, as a space for the individual experience of death. The designed action requires the viewer to participate fully and alone in the virtual reality. The artists have entirely renounced any attachment to a specific medium and focus on inducing a sense of suspension in the viewer.

Julia Harasimowicz

Mateusz Dąbrowski continues his search related to the movement and technology, initiated in 2018 at the exhibition Caterpillar at the Zachęta Project Room. The starting point for the artist is the reflection on the nature of technology, in which he tries to go beyond thinking in the nature-culture oppositions, Dąbrowski looks for universal common features. In Salon Akademii he focuseson the meaning of the very term of incarnation and embodiment, analyses the possibilities of putting the idea before matter. The most important means of presenting these concepts are two physical phenomena – light and motion. For Dąbrowski, an object is the embodiment of an idea, but the visual form will always in a way remain a simplification.

1 Andrew D. Wilson, Sabrina Golonka, Embodying cognition is not what you think, transl. Monika Włudzik, Przemyslaw Nowakowski, ‘Avant’ 2014, vol. 1, no. 1, p. 22.

Dąbrowski divides the gallery space into zones. In the first of them, there are irregular objects with a crystal structure. Synthetic materials and a form referring to nature make the object unobvious. Vertical forms move in a mechanical way, like a cogwheel, but theyare not without small suspensions and delays. So, the artist points out that the monotonous rhythm refers to the dynamics seen in nature. Objects also make the viewer to interact with motion, to take the right pose to pass them or passively observe them from a safe distance. They also form a kind of obstacle ahead of the next zone where the light installation Timeline is located. Lightboxes shine in a variable and rapidly changing rhythm. The author says: “There is no fixed point, […] there is a new relationship between the elements. It is impossible to actualize the idea in it. This object cannot be embodied. I am interested in the fragmentary nature and the failing thoughts of something in interpreting something. Also what is elusive, devoid of real forms.” As viewers, we see dynamic systems, but due to the physical barrier, they become even more obscure to us.

Julia Harasimowicz

——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————-

Mateusz Dąbrowski kontynuuje swoje poszukiwania związane z ruchem i techniką, zainicjowane w 2018 roku na wystawie Caterpillar w Miejscu Projektów Zachęty. Punktem wyjścia dla artysty jest refleksja nad naturą technologii, w której próbuje wyjść poza myślenie w opozycjach natura–kultura, Dąbrowski szuka uniwersalnych cech wspólnych. W Salonie Akademii skupia się na znaczeniu samego terminu wcielenia i ucieleśnienia, analizuje możliwości przełożenia nad materię idei. Najważniejszymi środkami przedstawienia tych koncepcji są dwa zjawiska fizyczne – światło i ruch. Obiekt dla Dąbrowskiego jest ucieleśnieniem idei, jednak zawsze na swój sposób forma wizualna pozostanie jej uproszczeniem.

1 Andrew D. Wilson, Sabrina Golonka, Ucieleśnienie poznania to nie to, co myślisz, przeł. Monika Włudzik, Przemysław Nowakowski, „Avant” 2014, vol. 1, nr 1, s. 22.

Dąbrowski dzieli przestrzeń galerii na strefy. W pierwszej z nich znajdują się nieregularne obiekty o strukturze kryształu, przypominające nieco odprysk z ruchomej formy Caterpillar. Syntetyczne materiały i nawiązująca do natury forma sprawiają, że obiekt ma nieoczywisty status. Wertykalne formy poruszają się w sposób mechaniczny, jak koło zębate, ale niewolne są od drobnych zawieszeń i opóźnień. Artysta wskazuje jednak, że monotonny rytm odnosi się do dynamiki dostrzeganej w naturze. Obiekty wymuszają także interakcję z ruchem widza, który musi przybrać odpowiednią pozę, aby wyminąć je lub biernie obserwować z bezpiecznej odległości. Tworzą również formę przeszkody przed kolejną sferą, w której znajduje się świetlna instalacja Timeline. Lightboxy świecą w różnym i szybko zmieniającym się rytmie. Autor mówi: „nie ma punktu stałego, […] zachodzi coraz to nowa relacja pomiędzy elementami. Nie da się w niej konkretu idei urzeczywistnić. Nie da się tego obiektu ucieleśnić. Interesuje mnie fragmentaryczność i niezatrzymujące się myśli o czymś, w interpretowaniu czegoś. Także to, co jest nieuchwytne, pozbawione form rzeczywistych”. Jako widzowie dostrzegamy dynamiczne układy, ale za sprawą fizycznej bariery stają się dla nas jeszcze mniej uchwytne.

Julia Harasimowicz

PATHS series, techniue: oil on canvas; dimension: 180 x 150 cm; 2018

PATHS series, techniue: oil on canvas; dimension: 155 x 130 cm; 2018

PATHS series, techniue: oil on canvas; dimension: 155 x 130 cm; 2018

PATHS series, techniue: oil on canvas; dimension: 155 x 130 cm; 2018

CATERPILLAR Material: styrofoam, steel, pleksiglas; Dimension: 670 x 280 x 280 cm; Date: 2018

CATERPILLAR

Zachęta Project Room – Zachęta National Art Gallery

26/05 – 22/07/2018

curator: Magda Kardasz

“CATERPILLAR is an allegory of the movement of bodies, the rhythm of nature, organisms and evolutionism. In its assumption, it refers to the determinism of continuous change, the struggle for the survival of every matter.
CATERPILLAR is a part of a process of events, which continues endlessly. It is a form of a bizarre mechanism, a great clock, where time and space are a relative unity. The elements rotating at different speeds do not allow the viewer to identify and observe any regular layout. The form seems to be an incidental, a magnetised body attracting dozens of crushed, angular objects, like clusters of unspecified minerals set in circular motion.” – Mateusz Dąbrowski

Sculptures came alive, prints sprang out of the frames.
“..For years my work has been connected with the problem of perception, or more precisely
with its limitations, visual manipulation. It concerns phenomena that we do not notice, do not
understand, but which exist and have an impact on man and reality..” Mateusz Dąbrowski

The favorite creative form used by Mateusz Dąbrowski is the translation of observations and feelings into abstract forms. In his latest project, CATERPILLAR, presented in the Zachęta Project Room (MPZ), the artist continues to explore the motifs, at the same time expanding the borders of the meaning of sculpture and printmaking – his favorite visual techniques. The CANAPONE sculpture presented in the gallery basement has the form of a large metal spring- generator set into vibration by infrasounds. They imitate waves we normally do not register, even though they have a huge influence on our mood or even on the way our bodies work. Only after a moment of looking at the object does the viewer notice the vibration of the metal rings, which build up gradually. The sculpture, seemingly still, takes on features of a living organism. The box carrying the sculpture, wadded with gray, fluffy felt similar to fur, increases the impression that you are dealing with a biological object. Close to the piece of art described above, the artist affixed prints cut out in foil to the wall. The black shapes look like living organisms, cells seen through the microscope, ghosts from a cartoon or Oriental calligraphy. Similar abstract forms, inspired by photographs, including traces of various objects, were hitherto printed by Dąbrowski on small sheets of paper. At the MPZ exhibition, the artist plays with size, enlarges the objects to enormous scale, building an unusual relation between the graphic sign and architecture. This simple measure effectively changes the perception of the lower rooms of the gallery. With the CATERPILLAR sculpture installation, created specifically for the Zachęta Project Room, the artist deepens his interest in problems from the border of art, philosophy and science. He experiments with a material that is new to him – Styrofoam. The first thing noticed by the viewer is a white, large, angular lump, which seems to float above the gallery floor. The object is similar to a huge caterpillar, a fragment of an iceberg drifting on water, a cloud or a mechanism of unknown purpose. The industrial-like impression is strengthened by the gallery interiors – the author uncovered the old radiators and pipes that had been discreetly hidden behind white curtains during other exhibitions. Further contemplation allows the viewer to notice that the horizontal shape is movable – its components rotate about their axes, to different rhythms and in various directions. The sculpture has no single, final shape. It metaphorically refers to the relativity and subjectivity of time and movement. The importance to Mateusz Dąbrowski of acting on the verge of art, nature/corporeality and science/ technology is seen in the title given to the installation and to the exhibition as a whole. CATERPILLAR is not only the name of an animal species, but also a globally famous provider of mining and building machinery. Dąbrowski says about his kinetic, interactive sculpture: “The project is to be an allegory of the movement of celestial bodies, a representation of the rhythm of nature, of living organisms with various heartbeats and breathing patterns or different biochemical reaction times.” Evidently, the artist sees multiple possible readings of his art. We might call the CATERPILLLAR exhibition the praise of the constant change in time, an attempt to grasp the ongoing evolution of the world.

Magda Kardasz

Text published in the folder of the exhibition
Mateusz Dąbrowski CATERPILLAR
Zachęta Project Room – Zachęta National Gallery of Art

——————————————————————————————————————–

Rzeźby ożyły, grafiki wyszły z ram
“Moja praca od lat związana jest przede wszystkim z tematem percepcji, a właściwie z jej
ograniczeniami, manipulacją wizualną. Dotyczy zjawisk, których nie zauważamy, których nie
rozumiemy, a które istnieją i mają wpływ na człowieka i rzeczywistość.”
Mateusz Dąbrowski

Ulubioną metodą twórczą Mateusza Dąbrowskiego jest przekładanie obserwacji i wrażeń na formy abstrakcyjne. W swoim najnowszym projekcie CATERPILLAR, prezentowanym w Miejscu Projektów Zachęty, artysta kontynuuje te wątki, poszerzając jednocześnie granice pojęcia rzeźby i grafiki – swoich ulubionych technik wizualnych. Rzeźba CANAPONE, prezentowana w podziemiach galerii, ma formę dużej metalowej sprężyny-generatora, wprawianej w drgania przez infradźwięki. Imitują one fale, których zazwyczaj nie rejestrujemy, choć mają one duży wpływ na nasze samopoczucie czy nawet funkcjonowanie organizmu. Dopiero po chwili obserwacji obiektu widz zaczyna dostrzegać drgania metalowych okręgów, które się wzmagają. Pozornie statyczna rzeźba nabiera cech żywego organizmu. Obite włochatym, przypominającym sierść szarym filcem pudło, na którym ustawiona jest rzeźba, wzmacnia wrażenie biologiczności obiektu. W pobliżu opisanej pracy artysta umieścił na ścianie grafiki wycięte z folii. Czarne kształty przypominają żywe organizmy, komórki obserwowane pod mikroskopem, duszki z kreskówki czy dalekowschodnią kaligrafię. Podobne, inspirowane fotografiami abstrakcyjne formy, zawierające ślady przedmiotów, Dąbrowski odbijał dotychczas na papierze niewielkich rozmiarów. W MPZ bawi się skalą, powiększa kształty do ogromnych rozmiarów, budując niezwykłą relację graficznego znaku i architektury. Ten prosty zabieg skutecznie zmienia percepcję dolnych sal galerii. W stworzonej z myślą o przestrzeni Miejsca Projektów Zachęty instalacji rzeźbiarskiej zatytułowanej CATERPILLAR artysta pogłębia swoje zainteresowania z pogranicza sztuki, filozofii i nauki. Eksperymentuje z nowym dla siebie materiałem – styropianem. Widz zobaczy najpierw białą kanciastą bryłę dużych rozmiarów, wydającą się unosić nad podłogą galerii. Obiekt przypomina ogromną gąsienicę, fragment góry lodowej dryfujący po wodzie, obłok bądź mechanizm o nieznanym przeznaczeniu. Wrażenie industrialności wzmacnia widok wnętrza galerii – autor odsłonił stare kaloryfery i rury, na potrzeby innych ekspozycji skrzętnie ukrywane za białymi ścianami-zasłonami. Dłuższa kontemplacja pozwala dostrzec, że poziomy kształt jest ruchomy – jego poszczególne człony obracają się wokół własnej osi, w odmiennym rytmie i kierunku. Opisana rzeźba nie ma jednego, skończonego kształtu. Metaforycznie odnosi się do względności i subiektywności czasu oraz ruchu. O tym, jak ważne jest dla Mateusza Dąbrowskiego działanie na styku sztuki, natury/cielesności i nauki/techniki, świadczy tytuł nadany instalacji oraz całej wystawie. CATERPILLAR to po angielsku gąsienica, ale także znana na całym świecie firma produkująca maszyny górnicze i budowlane. O swojej kinetycznej, interaktywnej rzeźbie Dąbrowski mówi: „Projekt ma być alegorią ruchu ciał niebieskich, przedstawieniem rytmu natury, organizmów żywych o różnym rytmie serca i oddechu, czy odmiennym czasie reakcji biochemicznych”. Jak widać, artysta zakłada wielość możliwych odczytań swoich dzieł. Wystawę CATERPILLLAR można by nazwać pochwałą ciągłej zmienności w czasie, próbą uchwycenia nieustannej ewolucji zachodzącej w świecie.

Magda Kardasz

Tekst opublikowany w folderze do wystawy Mateusz Dąbrowski CATERPILLAR
Miejsce Projektów Zachęty – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki