design Mateusz Machalski

BARDO vol2 IMPLOSION/ Mateusz Dąbrowski, Jakub Wróblewski

SOHO FACTORY Gallery, Warsaw

08/12 – 11/12/2013

Bardo (skt. antarabhava; Wylie: bar do) – literally translated is an intermediate state. A Tibetan Buddhist term for any transitional state of existence: life, meditation, sleep, death. Most commonly used to refer to the intermediate state between death and subsequent birth.

The artistic and research project Bardo, led by Mateusz Dąbrowski and Jakub Wróblewski since 2013, refers to popular terms from the borderline of science and intellectual fashions during successive instalments. The artists have developed a particular model of collaboration. They always create two autonomous projects, connected by the exhibition space and the leitmotif.

IMPLOSION is the secend realisation of project Bardo.
Dabrowski’s monochromatic paintings are an attempt to juxtapose two realities – the material one defined by the paint and the spiritual one imitating the red light feeding into the painting. The point of red looks as if it penetrates the materiality of the paint, making the painting take on another dimension, bringing out what is under the surface. Monochromatic images are juxtaposed in series, revealing different perceptions of the same image with slight differences in temperature and saturation tones. The color of the superimposed soft, laser-like red is the color of the longest wavelength from the light prism.
Finally, a series of gray images is dominant here. Gray is an undefinable color without any connotation. There is no physical state of gray, it is an in-between color, a border color.

——————————————————————————————————-

Monochromatyczne obrazy Dąbrowskiego są próbą zderzenia dwóch rzeczywistości – materialnej zdefiniowanej poprzez malaturę i duchowej imitującej podające na obraz światło czerwieni. Punkt czerwieni wygląda, jakby przenikał przez materialność farby, sprawiając, że obraz nabierał innego wymiaru, wydobywając to co jest pod powierzchnią. Monochromatyczne obrazy są zestawiane ze sobą w szeregach, odkrywające inne postrzeganie tego samego obrazu z niewielkimi różnicami w odcieniach temperatury i nasycenia. Kolor nałożonej miękkiej, laserunkowej czerwieni, to barwa najdłuższej fali z pryzmatu światła.
W końcu seria obrazów szarych jest tu dominująca. Szarość to niedefiniowalny kolor bez żadnych konotacji. Nie ma fizycznego stanu szarości, jest to kolor pomiędzy, kolor graniczny.