IMPLOSION 2.0
Duza Scena UAP gallery
Wodna street 24, Poznań

18/02 – 06/03/22
curators: Paweł Fileger and Jakub Malinowski

The artist’s different approach to the subjects of perception was to focus more on the internal analysis of humanism. Perception in relation to the individual and subjective side of seeing oneself, including in a spiritual context.
Dabrowski is not an artist who explicitly defines the problem. Like the reception of his works, it’s a fine line oscillating between anxiety, tension, sometimes material brutalism, and subtlety and sensitivity. His minimalist forms are very condensed and compact formally and aesthetically, sometimes despite their complexity. One has the impression that his works are exquisitely assimilated not only with the space in which they occurred, they also possess something very intimate in an emotional context. The artist organizes the exhibition space, creates forms that are elegant and visually beautiful, which is conducive in the reception of his works, and allows the viewer to enter more deeply into successive levels of self-reflection. One has the impression that Dabrowski concentrates in the creative process on what his intuition tells him, and only finally trims the form of unnecessary elements, leaving only what is natural, authentic and true. He instinctively analyzes the combination of brutalism, idealism and minimalism, and looks for hidden meanings that emerge contemplatively, naturally, over time. He is interested in the incessant processuality of matter, the inanimate – cosmic, as well as the human mental. One can describe this conflict as a confrontation between corporeal reality and the meta realm. His reflection on physical concepts is the basis for understanding the environment, place, identity and his own, as well as the nature around us.
The title IMPLOSION 2.0 is, in other words, absorbing and filtering everyday life, taming it despite the fact that a lack, a deficit of clear answers always prevails. This state is reflected in the creative process immersed in intuition and the desire to deepen one’s awareness of understanding.

Objects materialize accumulated emotions.
The white column is constantly spinning, dragging a piece of felt behind it and collecting dirt from the floor.

—————————————————————————————————–

Inne podejście artysty do tematów percepcji miało na celu skupienia się bardziej na wewnętrznej analizie humanizmu. Percepcji w odniesieniu do indywidualnej i subiektywnej strony widzenia siebie, również w kontekście duchowym.
Dąbrowski nie jest artystą, który jednoznacznie definiuje problem. Podobnie jak odbiór jego dzieł, to cienka granica oscylująca pomiędzy niepokojem, napięciem, czasem materialnym brutalizmem, a subtelnością i wrażliwością. Jego minimalistyczne formy są bardzo skondensowane i zwarte formalnie i estetycznie, czasem mimo swojej złożoności. Ma się wrażenie, że jego dzieła są znakomicie zasymilowane nie tylko z przestrzenią, w której zaistniały, również posiadają coś bardzo intymnego w kontekście emocjonalnym. Artysta porządkuje przestrzeń wystawienniczą, tworzy formy eleganckie i wizualnie piękne, co sprzyja w odbiorze jego prac, pozwala odbiorcy na wchodzenie głębiej w kolejne poziomy refleksji nad sobą. Ma się wrażenie, że Dąbrowski koncentruje się w procesie twórczym nad tym, co podpowiada mu intuicja, a dopiero finalnie ociosuję formę z niepotrzebnych elementów, zostawia tylko to, co naturalne, autentyczne i prawdziwe. Instynktownie analizuje połączenie brutalizmu, idealizmu i minimalizmu, szuka ukrytych znaczeń, które wyłaniają się kontemplacyjnie, naturalnie, z czasem. Interesują go nieustająca procesualność materii, tej martwej – kosmicznej, jak i ludzkiej mentalnej. Można ten konflikt określić jak konfrontacja rzeczywistości cielesnej z meta obszarem. Jego refleksja nad koncepcjami fizycznymi jest podstawą do zrozumienia otoczenia, miejsca, tożsamości i swojej, jak również otaczającej nas natury.
Tytułowa IMPLOZJA 2.0 to, innymi słowy, pochłanianie i filtrowanie codzienności, oswajanie jej pomimo tego, że zawsze dominuje brak, deficyt jasnych odpowiedzi. Ten stan znajduje odzwierciedlenie w procesie twórczym zanurzonym w intuicji i chęci pogłębienia swojej świadomość rozumienia.

Przedmioty materializują nagromadzone emocje.
Biała kolumna nieustannie wiruje, ciągnąc za sobą kawał filcu i zbierając brud z podłogi.