ABSOLUTELY NOTHING

In ABSOLUTELY NOTHING one immediately perceives a contrast. The contrast of a steel black structure, built by simple means, emphasising the austerity, while at the same time creating something natural, objectively pretty, aesthetically pleasing, not only visually but also mentally attractive. At first one notices the mechanical oppressiveness, forcing the gentle movement of the matter while the engines are running at the same time. The movement is triggered by a wave, which is inevitably associated with the movement of water at sea, but there is something more to it. The emergence of something organically ephemeral and elusive, but still a movement that is infinite, although the geometry of the rippling material is constantly changing.
One notices the paradox of the objective beauty of soft, biological movement induced by an artificial mechanism created for it. After a while, the oppressive mechanism causing the movement of the rippling tissue paper becomes secondary. As one succumbs to the hypnotic situation, the changeability of the shape and the repetitive sound of the motors at work is contemplative and mesmerising. The industriality of the object, the construction and mechanics subjugated to the subtlety of the movement. This is the moment when the provocative name of this object begins to reach consciousness. “Absolutely Nothing”, this is the state that can be experienced when looking towards the sea, when one feels the emptiness, the absence of thought, existing only here and now, when only the senses are at work.

W ABSOLUTELY NOTHING od razu dostrzega się kontrast. Kontrast stalowej czarnej konstrukcji, zbudowanej prostymi sposobami, podkreślającej surowość środków, a zarazem tworzy coś naturalnego, obiektywnie ładnego, estetycznego nie tylko wizualnie ale też mentalnie. W pierwszej chwili dostrzega się mechaniczną opresyjność, wymuszenie łagodnego ruchu za pomocą symultanicznej pracy silników. Ruch wyzwala fala, która nieuchronnie kojarzy się z ruchem wody na morzu, ale jest czymś więcej. Zaistnienie czegoś organicznie ulotnego i nieuchwytnego, ale wciąż ruchu nieskończonego, choć geometria falującego materiału nieustannie się zmienia.
Zauważa się paradoks obiektywnej urody miękkiego, biologicznego ruchu wywołanego przez sztuczny mechanizm do tego stworzony. Po chwili opresyjny mechanizmu wywołujący ruch falującej bibuły staje się drugorzędny. W miarę poddania się hipnotycznej sytuacji zmienność kształtu oraz repetytywny dźwięk pracy silników jest kontemplacyjny. Industrialność obiektu, konstrukcja i mechanika podporządkowała się subtelności ruchu. To jest moment kiedy zaczyna docierać do świadomości prowokacyjna nazwa tego obiektu. „Absolutely Nothing”, to jest właśnie ten stan, którego można doświadczyć patrząc w stronę morza, kiedy odczuwa się pustkę, brak myśli, istnieje tylko tu i teraz, kiedy pracują jedynie zmysły.